Ζούμε σε μια χώρα γεμάτη ήλιο και θάλασσα. Η ελληνική φιλοξενία είναι ονομαστή στα πέρατα του κόσμου, ακόμα και από την αρχαιότητα, μιας και οι αρχαίοι τη  θεωρούσαν ηθικό χρέος και ιερό κανόνα των θεών (προστάτης ο Ξένιος Ζευς), γι' αυτό και οι ξένοι, ως σταλμένοι από τους θεούς, θεωρούνταν πρόσωπα ιερά, τιμημένα και σεβαστά.

​

Στη σύγχρονη εποχή, η Ελλάδα υποδέχεται 25 ως 30 εκατομμύρια τουρίστες το χρόνο, κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες. Οι ξένοι φεύγουν έχοντας πολύ καλές εντυπώσεις για το επίπεδο της φιλοξενίας μας. Οι Έλληνες είμαστε άνθρωποι του κόσμου, το γεγονός αυτό είναι ριζωμένο βαθιά μέσα μας.

​

Σε μια χώρα με τα χαρακτηριστικά της δικής μας, είναι δυνατόν να είμαστε μονίμως σε κατήφεια και άγχος;

​

Κι όμως, παρότι οι Έλληνες είναι φιλόξενος λαός και ανοικτός προς τον υπόλοιπο κόσμο, η  ελληνική οικονομία είναι κατά βάση μια εσωστρεφής οικονομία και οι Έλληνες από τους πιο δυστυχισμένους πολίτες στον κόσμο.

​

Είναι εντυπωσιακό. Είμαστε εξωστρεφείς ως άνθρωποι, αλλά εσωστρεφείς ως επιχειρηματίες και δυστυχισμένοι ως πολίτες.

​

Συγκεκριμένα, από τις περίπου 700.000 επιχειρήσεις της χώρας, εξάγουν μόνο οι 17.730 ήτοι το 2,5% του συνόλου τους, ενώ το 50% αυτών των εξαγωγών το κάνουν μόνο 100 επιχειρήσεις. Οι περισσότερες μάλιστα επιχειρήσεις εξάγουν σε σχετικά κοντινούς προορισμούς, όπως τα Βαλκάνια ή ‘προσιτούς προορισμούς’ όπως Τουρκία και Κύπρο.

​

Ταυτόχρονα, σύμφωνα με την αναφορά World Happiness Report του ΟΗΕ οι Έλληνες είναι οι πιο δυστυχισμένοι πολίτες στην Ευρωζώνη, κάτι που συνδέεται άμεσα με τις προσδοκίες μας σε σχέση με τo παρόν, αλλά βασικότερα το μέλλον τους.

​

Τα δυο γεγονότα δεν είναι 100% σίγουρο πως συνδέονται, αλλά είναι πασιφανές πως αν βελτιωθούν οι προσδοκίες που έχουμε σε σχέση με το παρόν και το μέλλον μας, αλλά και το γενικότερο επίπεδο ευημερίας μας, θα γίνουμε περισσότερο ευτυχισμένοι. Άλλωστε, η ευημερία σχετίζεται και με τη δυνατότητα μας να δημιουργήσουμε, αλλά και να απολαύσουμε αγαθά κι υπηρεσίες.

​

Για να γίνει αυτό είναι προφανές, πως πρέπει να γίνουμε περισσότερο εξωστρεφείς όταν επιχειρούμε, αλλά και να μάθουμε να επιχειρούμε εν γένει. Έτσι θα αυξήσουμε και το εισόδημα μας, αλλά και ταυτόχρονα θα φέρουμε περισσότερα λεφτά στη χώρα, στηρίζοντας την ευημερία όχι μόνο τη δική μας, αλλά και του κοινωνικού συνόλου.

​

Πρέπει δηλαδή να σταματήσουμε να φοβόμαστε και να πιστέψουμε στον εαυτό μας. Αλλά προφανώς αυτό δεν θα γίνει από μόνο του, ούτε θα γίνει αυτόματα.

​

Πως θα καταφέρουμε κάτι που δεν έχει γίνει δεκαετίες τώρα;

​

Καταρχάς, πρέπει να υποστηρίξουμε τις μικρές επιχειρήσεις και τη διασύνδεση τους με επιστήμονες. Τα παιδιά που έφυγαν στο εξωτερικό, τα παιδιά του BrainDrain είναι κυρίως στελέχη της αγοράς.

​

Μια στοχευμένη χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ για να γίνει ευκολότερη η συνεργασία μεταξύ επιστημόνων και μικρών ή μεσαίων επιχειρήσεων, θα φέρει πίσω στη χώρα κάποιους νέους, ενώ ταυτόχρονα θα κάνει πιο ανταγωνιστικές της επιχειρήσεις μας.

​

Επίσης, πρέπει το κράτος να δημιουργήσει δομές υποστήριξης της επιχειρηματικότητας σε όλη την Ελλάδα. Πρέπει να μάθουμε να επιχειρούμε. Η μιζέρια δεν σταματά, εκτός και αν το πάρουμε απόφαση να δράσουμε.

​

Αντί για επιδόματα λοιπόν, κίνητρα επιχειρηματικότητας.

​

Και το βασικότερο. Πρέπει να αλλάξει το πλαίσιο της δεύτερης ευκαιρίας. Ο κόσμος πρέπει να σταματήσει να φοβάται να επιχειρήσει. Στην Ελλάδα αν αποτύχει μια επιχείρηση μας, θεωρούμε πως τελείωσε όλα.

​

Κι όμως, στην Αμερική ο ίδιος ο Πρόεδρος της, απέτυχε σε επιχειρήσεις του, αλλά συνέχισε την επιχειρηματική του δραστηριότητα, πετυχαίνοντας σε άλλες.

​

Ο φόβος μας κάνει δυστυχισμένους, η νοοτροπία της απραξίας μας παγιδεύει στην στατικότητα.

​

Τελικά, το να αποδεχθούμε πως δεν είμαστε υπεράνθρωποι, να μάθουμε να συνεργαζόμαστε και να καταλάβουμε πως μπορεί και να αποτύχουμε, είναι αρκετά στοιχεία για να προσπαθήσουμε πραγματικά, ώστε να διεκδικήσουμε μια καλύτερη θέση στον κόσμο.

​

Κι οι Έλληνες όποτε πίστεψαν στον εαυτό τους και προσπάθησαν, κατάφεραν θαύματα. 

 

* Υψηλάντης Τζούρος, Οικονομολόγος, Σύμβουλος Επιχειρήσεων

​

Πηγή: zougla.gr